نقدهای منتشر شده برای فیلم «آیه‌های زمینی» حاکی از موفقیت عسگری و خاتمی است. سبک متفاوت و مستندگونه‌ی فیلم، الهام از یک سبک ادبی شعر فارسی برای ساخت اثری مدرن، پرداختن به موضوعات اجتماعی و طراحی صدا از جمله نکات مثبت فیلم عنوان شدند.

داستان فیلم درباره‌ی رابطه‌ی مخفیانه‌ی یک پسر با همسرِ پدرش است. پسر (با بازی ساموئل کرشر) که حاصل ازدواج قبلی همسر آنه (با بازی لیا دروکر) است، برای زندگی با پدرش نزد آن‌ها می‌آید. در نهایت او با آنه رابطه برقرار می‌کند و اوضاع به سرانجامی پیچیده و حساس ختم می‌شود.

مورتی، کارگردان این فیلمِ (به نقل از خودش) پیچیده و پرهزینه، سابقه‌ی درخشانی در جشنواره کن دارد. او سال ۱۹۹۴ برای فیلم «خاطرات عزیز» (Dear diary) جایزه‌ بهترین کارگردانی، و سال ۲۰۰۱ برای فیلم «اتاق پسر» (The Son’s Room) نخل طلا را دریافت کرد. علاوه بر این‌ها نانی مورتی فیلم کوتاه «روز افتتاحیه کلوزآپ» (Opening Day of Close-Up) را به قصد ستایش فیلم «کلوزآپ» (Close-Up) عباس کیارستمی و انتقاد از نحوه‌ی اکران این فیلم در ایتالیا ساخت که در بخش خارج از مسابقه جشنواره‌ کن همان سال به نمایش درآمد.

فیلم «ربوده‌شده» درباره‌ی وحدت ایتالیا است و داستان یک پسر جوان یهودی را به تصویر می‌کشد که از خانواده‌اش جدا شده است و به عنوان یک کاتولیک بزرگ می‌شود. خانواده‌ی پسر با حمایت افکار عمومی برای بازگرداندن او دست به هر کاری می‌زنند و در این راه قدرت کلیسا زیر سوال می‌رود.

جسیکا هاسنر کارگردان اتریشی «باشگاه صفر» پیش از این هم سابقه‌ی حضور در جشنواره‌ی کن را داشت. او در سال ۲۰۰۱ با فیلم «ریتای دوست‌داشتنی» (Lovely Rita) در بخش نوعی شرکت کرد و سه سال بعد در سال ۲۰۰۴ با فیلم «هتل» (Hotel) در بخش رقابت‌های اصلی، و در سال ۲۰۱۴ با فیلم «عشق دیوانه» (Amour Fou) مجددا در بخش نوعی نگاه حضور پیدا کرد. علاوه بر شرکت در رقابت‌ها، او در سال ۲۰۱۶ به عنوان یکی از منتقدان بخش نوعی نگاه جشنواره کن هم حضور داشت. داستان فیلم امسال هانسر درباره‌ی یک مدرسه‌ی نخبه است که با ورود یک معلم تغذیه و دستورالعمل‌های عجیب برای چند دانش‌آموز، آن‌ها را به سوی پایانی شوکه‌کننده سوق می‌دهد.

«می دسامبر» داستان یک هنرپیشه (با بازی ناتالی پورتمن) را روایت می‌کند که برای تحقیق درباره‌ی زندگی یک زن (با بازی جولیان مور) و همسرش که تفاوت سنی زیادی با یکدیگر دارند و رابطه‌ی عاشقانه‌ی بدنامشان در کل کشور بر سر زبان‌ها افتاده است، به مین سفر می‌کند و قرار است داستان زندگی او را بازی کند.

کریم عینوز کارگردان برزیلی که پیش از این هم سابقه‌ی حضور در جشنواره کن را داشت، با یک درام تاریخی به رقابت‌های امسال بازگشته است. عینوز کارگردانی است که علاقه‌ی زیادی برای به تصویر کشیدن موضوعات و زندگی‌نامه‌ی افرادی دارد که کمتر به آن‌ها پرداخته شده‌ است. او در سال ۲۰۰۲ با اولین فیلمش «مادام ساتا» (Madame Satã) که در جشنواره کن هم حضور یافت به دوران تحول جامعه‌ی برزیل پرداخت و در سال ۲۰۱۹ با فیلم «زندگی نامرئی یوریدیس کوزامو» (The Invisible Life of Eurídice Gusmão) درباره‌ی زندگی دو زن در جامعه‌ی محافظه‌کار برزیل در دهه‌ی ۵۰ در بخش نوعی نگاه آن دوره از رقابت‌ها حضور داشت. امسال او با فیلم اقتباسی «فتنه‌گر» (و برای اولین بار با بازیگران و زبان انگلیسی) به انگلستان قرن شانزدهم رفته و آخرین همسر هنری هشتم را زیر ذره‌بین گرفته است.